خنده ی جوانی

وی محوطه دانشگاه باد خیلی شدیدی می وزید,
طوری که مجبور بودی چادرت را محکم دورخودت بپیچی تا مبادا باد چادر از سرت برگیرد.
به وسط محوطه رسیدیم.شدت باد و گرد و خاک آنقدر زیاد بود
که ناخوداگاه چشمهایمان رابستیم و ایستادیم.
درهمین شلوغی باد چادر دختر را از سرش برداشت و چند متر آنطرفتر پرتاب کرد.
کل محوطه پرشد از صدای خنده های پسران هرزه ای که چادر دختر را مسخره میکردند. بیچاره آن دختر اشک چشمش را پاک کرد و خواست به طرف چادرش برود
که از بین جمع پسری آرام چادر دختر را برداشت, تمیزکرد و به طرف دخترآمد.
لحن صدایش هنوز در خاطرم هست.
آرام گفت: خواهرم تبریک میگویم سلاح بزرگی همراهتان هست.
از خنده های پسران اینجا ناراحت نباش, اینها رسم مرد بودن را نمیدانند.
سپس لبخندی زد و ادامه داد：دلگیر مباش خواهرم, چادرت رامحکمتربگیر.
و من چقدر آن لحظه احساس سرخوشی کردم, وقتی که دانستم هنوز هم هستند انسانهایی که بوی "مرد" میدهند.
"چادرت را محکم تر بگیر خواهرم نترس.....
بگذار گرگها هرچه میخواهند زوزه بکشند.